Rođen je u Belom Manastiru 21. februara 1895. godine. Gimnaziju je završio u Novom Sadu 1914 godine, a nakon odsluženja vojnog roka odlazi na studije u Pariz, gde, 5 godina nakon, diplomira istoriju umetnosti. Nakon završenih studija vraća se u Beograd gde je doktorirao 1926. godine. Bio je kustos i upravnik Muzeja savremene umetnosti a od 1936. direktor Muzeja kneza Pavla.
Kašanin je pisao romane i pripovetke, bavio se istorijom umetnosti, ali glavni doprinos je dao književo-istorijskoj esejistici. Autor je do sada najčitljivije istorije srpske srednjovekovne književnosti. Odlikovan je oredenom Svetog Save prvog, trećeg i petog reda, ordenom Legije časti, poljskim, danskim i holandskim ordenom.
Za vreme Drugog svetskog rata spasio je sve pukovske zastave iz Prvog svetskog rata, također je sačuvao Miroslavljevo jevanđelje, sakrivši ga od Nemaca.
Milan Kašanin umro je 21. novembra 1981. godine.
Ostavio je poruku svima: ” Svako treba da se drži svog nasleđa. Srbin srpskog, odnosno vizantijsko-pravoslavnog. Ako počne da se zanosi tuđim i njegovoj duši stranimuticajima, može samo da napravi zbrku u glavi, neki nebulozni eklekticizam, ako ne i nešto gore.”