Rođen je 1726. godine. Bio je učitelj, grafičar, leksikograf, prirodnjak, istoričar, vinogradar, prevodilac, urednik i izdavač, korektor, putnik i još mnogo toga. Govorio je ruski, latinski, nemački, italijanski i francuski. Sakupio je vlastitu biblioteku koja je u ono vreme bila jedna od najvećih privatnih biblioteka među Srbima. Kada je postao “kancelista” u službi mitropolita Pavla Nenadovića u Sremskim Karlovcima, tamo donosi štamparsku presu, počinje s otiskivanjem bakroreznih knjižica, ali samostalnih grafičkih listova. Prvi veći rad Orfelinove “bakrene tipografije” bila je bakrorezna knjiga Novija i osnovateljnija slavensko-srpskaja Kaligrafija. Do danas je ostao sačuvan samo jedan primerak knjige i to defektan. Za potrebe srpskih škola Orfelin je priredio i štampao kratki bukvar “Hačalnoje učenije”. Nehotično je načeo pitanje reforme srpskog književnog jezika pokušavajući da ruske grafičke oznake prilagodi srpskom glasovnom sistemu. Prvi put se javno iskazuje građanska volja da obrazovanje i nauka izađu izvan monopola uskog kruga povlašćenih i postanu pristupačniji širim slojevima društva. Umro je u januaru 1785. godine.