Hram posvećen Svetom velikomučeniku Dimitriju sazidan je 1977. godine, na temeljima stare brvnare iz 1715. godine. Po veličini (širina hrama je 16, dužina 36, a visina tornja je oko 55 metara, debljina zidova je od 1,5 do 2 metra) ulazi u red najmonumentalnijih spomenika poznobaroknog graditeljstva kod Srba. Izgrađen je u barokno – klasicističkom stilu i kao takav predstavlja izuzetno vredan kulturno – istorijski spomenik srpske crkvene arhitekture toga vremena. Važne obnove bile su 1837. godine od strane majstora Jozefa Šredera, zatim 1866., pa 1931. godine i nekoliko sporadičnih posle Drugog svetskog rada. Hram ima pravougaonu lađu sa oltarskog apsidom, dok je glavno pročelje naglašeno velikim pilastrima. Visok je dvospratni zvonik, ukrašen je uz rubne delove pilastrima, a unutar upuštenog polja smešteni su prozori. Zvonik je pokriven kasno barokno oblikovanom lukovicom koja je ukrašena vazama. Hram je potpuno devastiran i zapaljen u toku drugog svetskog rata, a sav inventar je izgoreo, odnesen ili polomljen.