Jovan Gavrilović (Vukovar, 1796 – Beograd 1877), državnik, istoričar i dobrotvor. Kao pripadnik bogate trgovačke porodice koja je u požaru u Vukovaru 1822. izgubila veliki deo imovine prešao je 1831. u Srbiju i bio primljen u državnu službu. Tu je obavljao razne visoke dužnosti: bio je sekretar Velikog suda u Kragujevcu, sekretar srpske agencije u Carigradu, potom u Bukureštu, načelnik pa ministar finansija, član Državnog saveta te član namesništva u doba maloletstva kneza Milana Obrenovića. Sastavio je Rečnik geografijsko statistični Srbije (1846), napisao prvi udžbenik geografije za osnovne škole i sarađivao u brojnim domaćim i stranim novinama. Pisao je članke iz numizmatike, statistike, istorije, finansija. Bio je član i potpredsednik Društva srpske slovesnosti, a 1864. obnovio je rad društva pod imenom Srpsko učeno društvo i bio njegov prvi predsednik. Bio je prvi počasni član JAZU u Zagrebu. Od mladosti se poznavao s Vukom Karadžićem i pomagao njegov rad. Pokrenuo je akcije za prikupljanje i opisivanje srpskih starina i prepisivanje arhivskih podataka o Srbima u stranim arhivima. Pomagao je rad kulturnih i prosvetnih ustanova, kupovao je i slao knjige za srpske škole u Bosni, Gornjoj Krajini i Dalmaciji. Umro je u Beogradu 29. jula 1877. godine. Svu svoju imovinu ostavio je Fondu za izdržavanje učiteljske siročadi i udovica. Bio je među prvim ličnostima koje su 1893. dobile bistu na Kalemegdanu u Beogradu. Povodom 100-godišnjice njegovog rođenja u Beogradu je 1896. osnovan Pedagoški muzej.