Bogato izrezbaren i pozlaćen ikonostas, sa 36 ikona, urađen je neposredno pri izgradnji kapele. O tome svedoči kartuša s natpisom o slikanju oltarske pregrade, koja navodi 28. augusta 1760. godine kao datum završetka radova. Arhitektonska konstrukcija ikonostasa nije sačuvana, ali na osnovu koncepcije i ornamentalne dekoracije postojećih ikona, izvedene u baroknom duhu, može se suditi da oltarska pregrada kapele pripada tipu razvijenijih kapelskih ikonostasa na kojima, na kojima se napuštaju tradicionalni oblici i prihvataju nove ideje. Imena duborezaca i pozlatara koji su rezbarili ikonostas, a za čiju su se izgradnju i unutrašnju opremu interesovali najviše crkveni velikodostojnici, zasada ostaju nepoznati. Zna se samo da su ikone delo značajnog pridvornog slikara Dimitrija Bačevića iz 1760. godine i nekog od njegovih učenika ili pomoćnika koji su sticali svoja slikarska znanja u Bačevićevoj radionici. Predpostavlja se da je to bio mladi Teodor Kračun, umetnik koji je s Bačevićem sarađivao na izradi oltarskih pregrada Sretenjske crkve u Krušedolu 1765. godine. Ipak, čini se da je Teodor Kračun kao mlađi saradnik, i pored težnje da se uputi u manir svoga učitelja, bio podređen slikaskom izrazu glavnog nosioca posla Dimitrija Bačevića. Iako je 1942. godine prvobitna kapela potpuno srušena zajedno sa ikonostasom, ipak je deo ikonostasa sačuvan. Sačuvan deo bio je u novopodignutoj kapeli posle rata prislonjen uza zid, dakle demoliran. Ekipa stručnjaka Pokrajinskog zavoda za zaštitu spomenika kulture, koja je na području zahvaćenom ratnik sukobima 1991-1993. godine učestvovala u evidentiranju i spasavanju srpske duhovne baštine, predala je ikone Galeriji Matice srpske u Novom Sadu radi neophodnih konzervatorskih intervencija. Ikone su se jedno vreme nalazile u Galeriji Matice srpske, a danas se nalaze u Muzeju Srpske pravoslavne crkve u Sremskim Karlovcima, čekajući da se stvore uslovi za njihovo sigurno vraćanje na prvobitnu lokaciju.