Branko Radičević

Branko Radičević je rođen u Slavonskom Brodu 28. ožujka a 1824. godine u obitelji Todora i Ruže Radičević. Rođeno ime mu je Aleksije, ali ga je on kasnije, pred izlazak prve knjige, preveo s grčkog na srpski. Radičević je bio srpski pesnik, uz Đuru Daničića bio najodaniji sledbenik Vukove reforme pravopisa srpskog jezika i uvođenja narodnog jezika u književnost. Njegova porodica se 1830. preselila u Zemun, gde je Branko završio pet razreda srpske i nemačke osnovne škole. U gimnaziju u Sremskim Karlovcima se upisao 1836. Sremski Karlovci i obližnje Stražilovo su imali velik utjecaj na Brankova kasnija dela, od kojih je najpoznatiji Đački rastanak. Nakon završenih šest razreda u Sremskim Karlovcima, sedmi i osmi razred je završio u Temišvaru. Godine 1843. je upisao studij prava u Beču, ali nakon tri godine studija odustaje od fakulteta. Staro prijateljstvo porodice Radičević s Vukom Karadžićem bila je Branku najbolja preporuka za ulazak u krug Vukovih saradnika i prijatelja. Zbog revolucije koja je zahvatila Habsburšku monarhiju, Radičević je napustio Beč i živio je po raznim mjestima u Srijemu. Zatim 1849. upisao je studij medicine u Beču, ali se nastavio baviti i književnošću. Branko Radičević umro je 1. jula 1853. u bečkoj bolnici na rukama Vukove kćeri Ane. Godine 1883. posmrtni ostaci su preneseni iz Beča u Stražilovo.